woensdag 31 december 2014

Thinking of you

Mijn laatste post van het jaar... Ik heb in 2014 niet zoveel kaarten gemaakt als in 2013, maar toch bijna 30 berichtjes! Iedereen bedankt voor de leuke reacties en het volgen van mijn blog, de reacties vind ik altijd leuk om te lezen! 
Hier is dan het laatste kaartje, die ik mee wil laten doen aan challenge #60 van Crazy for CAS: Anything Goes. 


Een fijne jaarwisseling en een creatief 2015 toegewenst!

maandag 29 december 2014

Love

Morgen zijn m'n opa en oma 50 jaar getrouwd, daarvoor heb ik dit kaartje gemaakt! Ik wil deze graag mee laten doen aan kaartenuitdaging 226 van Cards en Scrap Challengeblog: alles mag ... als 't maar een kaart is. 


Leuk dat je op mijn blog kwam kijken!

zaterdag 20 december 2014

Jingle bells

Met dit kerstkaartje wil ik graag meedoen aan twee challenges. De eerste is van het Marianne Design Challengeblog: maak een creatie met een dier van Eline, challenge 119. De tweede challenge is van het Cards & Scrap Challengeblog: maak een kaart met Rudolph the red nosed reindeer, kaartenuitdaging 225. Het was mooi te combineren met het leuke rendiertje van Eline! Nog snel even een foto gemaakt voordat het alweer donker wordt. Dat gaat snel de laatste tijd! Hieronder zie je mijn kaartje :)


Bedankt voor je bezoekje aan mijn blog!

zaterdag 13 december 2014

Gelukkig nieuwjaar

Dit was de tweede serie van afgelopen weekend! 




Bij deze kaartjes werd ik weer geïnspireerd door een Pinterest-foto, deze hieronder. Ze lijken er niet zo heel veel meer op, maar het idee is hetzelfde:

 (zie hier de link van de pin: http://www.pinterest.com/pin/494621971549869527/. Als je dan op de foto klikt, kom je op de originele site terecht.)

Een fijn weekend nog!

dinsdag 9 december 2014

Merry Christmas

Sinterklaas is weer voorbij, dus tijd voor kerstkaartjes! 
Rondkijkend op Pinterest kwam ik allemaal interessante ideetjes voor kerstkaartjes tegen. Dit is de eerste serie kaartjes die ik heb gemaakt:


















De kaart die ik heb gelift mag natuurlijk niet onvermeld blijven, dat is deze:
(http://www.pinterest.com/pin/494621971549869506/)

Ik vond dit idee zo leuk, dat ik er gelijk mee aan de slag ging. Ideaal trouwens voor als je veel kerstkaartjes wilt maken, want deze heb je zomaar klaar!

Creatieve groetjes!

woensdag 19 november 2014

Dutch Card Lovers #222

Dit was het laatste resultaat van m'n productieve weekend. DCL heeft een sketch als uitdaging, waarvan ik dit kaartje heb gemaakt:


En dit was de sketch:


Bedankt voor je bezoekje!

maandag 17 november 2014

Crazy for CAS Challenge #57 Photo Inspiration

Wat leuk dat je volger bent geworden, Anja!
Nu even een heel ander kaartje dan de vorige. Deze keer doe ik ook weer eens mee aan de challenge van Crazy for CAS. Dit is het resultaat:


De uitdaging was om je door deze foto te laten inspireren:


Leuk dat je op mijn blog kwam kijken!

woensdag 12 november 2014

Marianne Design Challenge 116

Het was een creatief weekend! :) Dus ik ga weer gezellig meedoen aan een paar challenges. Het Marianne Design Challenge Blog heeft deze keer de uitdaging om een winterse kaart te maken met een doorkijkje en minimaal 3 materialen van MD. Dit is mijn creatie geworden:


Bij deze kaart heb ik weer veel dingetjes geïnkt met Distress Ink, maar ik had in eerste instantie een scrappersfloss dat veel te oranje was. Dus heb ik die geïnkt met Blazing Red zodat het er net wat beter bij past. Ik heb trouwens het bloemetje ook met Blazing Red bewerkt, want die was weer net wat te donkerrood. Zo heb je toch ineens heel veel mogelijkheden met de materialen die je hebt :)

Groetjes Dinette.

maandag 27 oktober 2014

Loving Christmas wishes

Een beetje aan de vroege kant, maar hier alvast weer even een kerstkaartje. Bij dit kaartje heb ik weer gebruik gemaakt van een aantal restjes, blijft leuk! ^^


Bedankt voor je bezoekje & tot de volgende keer!

woensdag 10 september 2014

Marianne Design Challenge 111

Voor de nieuwste challenge van het Marianne Design Challengeblog, challenge 111, is het de bedoeling dat je een romantische vintagekaart maakt in pastelkleuren met een afbeelding van MDesign. Ik heb er dit trouwkaartje van gemaakt:


Creatieve groetjes!

zaterdag 30 augustus 2014

Zomaar

Welkom als nieuwe volger, Gaby!
Dit is even een kaartje tussendoor dat ik al eerder had gemaakt. Het leek me leuk om eens een kaartje te maken met een notitieblaadje erin verwerkt. Zo gezegd, zo gedaan:


Nog een fijn weekend!

vrijdag 22 augustus 2014

Marianne Design Challengeblog uitdaging 110

De uitdaging van het Marianne Design Challengeblog was het maken van een kaart aan de hand van het thema: in de tuin. Ik heb gewerkt met dit Snoesje die lekker buiten in de sneeuw aan het spelen is. In plaats van een zomers kaartje is het dus eigenlijk een heel winters kaartje geworden. Voor de rest heb ik ook bijna alleen maar materialen gebruikt van Marianne Design.


Leuk dat je op m'n blog kwam kijken!

maandag 18 augustus 2014

Cards en Scrap Challengeblog Uitdaging 216

Willie, welkom op mijn blog! Erg leuk dat je volger bent geworden! :)
De uitdaging van Cards en Scrap was deze keer om iets te maken van deze leuke sketch:


Dit is mijn kaartje geworden:


Er zit een klein labeltje in. Er hangen eigenlijk besjes aan het label, maar het zijn zo net aardbeitjes :)


Bedankt voor je bezoekje!

maandag 11 augustus 2014

Speciaal voor jou

Een roze kaartje, maar toch stoer met het zwarte erbij. Zoals altijd keek ik eerst even in de restjesbak of er nog leuke dingetjes in zaten waar ik iets mee kon maken, en deze keer vond ik onder andere de leuke zwarte fotolijstjes. Daar paste dit leuke Magnolia-stempeltje precies in. En na even prutsen was dit het resultaat :)


Groetjes, Dinette.

dinsdag 22 juli 2014

おめでとうございます! (Hartelijk gefeliciteerd)

Een paar dagen geleden had ik een verjaardagsfeestje. Ik had een envelopje gemaakt in de stijl van de hoofdpersoon Korosensei van z'n favoriete manga (Japans stripverhaal) Ansatsu Kyoushitsu.

Even ter referentie, zo ziet hij eruit:


En dit heb ik ervan gemaakt, een klein envelopje waar geld in kan:



De tekst heb ik gestempeld met de stempelset hiragana die ik in een Japanse dierentuin had gekocht. Dus nu kan ik ook Japanse teksten stempelen. Geen zorgen hoor, hij kon het lezen ;-)

Tot de volgende keer! 

woensdag 16 juli 2014

Happy Anniversary

Met deze kaart wil ik meedoen aan uitdaging 214 van Cards en Scrap Challengeblog. De uitdaging is om een kaart de maken met de afmetingen 20x10cm. Dit is 'm geworden:


Het label zit in een pocket, die kan er ook uit:



Het was niet een hele moeilijke uitdaging deze keer, maar toch anders dan anders, want normaal maak ik niet echt kaarten van zo'n formaat. Leuk om weer eens mee te doen aan een challenge!

Tot de volgende keer!






zaterdag 12 juli 2014

Bonjour!

Weer terug in Nederland, tijd om mijn blog weer te vullen met kaartjes en andere creaties! Dit kaartje had ik al een tijdje liggen. Schattig, dat vosje van Eline! (Marianne Design)



Leuk dat je weer op m'n blog kwam kijken!

donderdag 19 juni 2014

Verblijf in Japan (7)

Het programma van school is officieel voorbij! Dinsdag was de afscheidsceremonie en ontvingen we ons certificaat als bewijs van deelname aan het programma aan de school,  西日本国際教育学院. Het wachten is nu tot Leiden onze toets heeft nagekeken. Spannend!
Één van onze docenten had voor dinsdag een mooi filmpje gemaakt met heel veel foto's van de afgelopen maanden, dat waren mooie herinneringen. De laatste paar weken was het programma al wat anders dan normaal. Na de grote toets op de 6e en nog een tentamen conversatie op de 9e, was het normale programma met college's al ongeveer afgelopen. Een paar dagen daarna werden we eropuit gestuurd, om precies te zijn naar het station van Oohashi, waar we Japanners moesten interviewen. Van tevoren hadden we in groepjes een onderwerp bedacht en vragen in elkaar geflanst en op die dag verzamelden we alle gegevens. Wij wilden weten hoe vaak Japanners uit eten gaan en hoeveel ze van Westers eten houden. Het bleek dat ze toch wel veel uit eten gaan, verrassend vaak alleen, dat Japanse vrouwen vaak voor spaghetti kiezen als lekkerste Westerse eten en mannen eerder voor steak, maar dat de grote meerderheid de Japanse keuken toch echt lekkerder vindt dan de Westerse. De beste reactie die ik kreeg van een vrouw op de vraag waarom ze Japans eten lekkerder vond dan Westers was een verbaasd: omdat ik Japans ben (met een hoofd van: why do you even ask ;P) Best interessant, dat onderzoek. We moesten het aan de andere groepjes presenteren, en opeens leken bijna alle docenten van de school geïnteresseerd te zijn, dus er zaten die dag bijna evenveel studenten als docenten te luisteren.
 We kregen nog een paar keer les in keigo, dus alle Japanse beleefde zegswijzen en vervoegingen zijn weer opgefrist en we leerden ook grappige weetjes zoals wie waar in de lift staat en waar de belangrijkste mensen zitten in een vergaderzaal.
De docenten namen ons mee naar een paar leuke uitstapjes en we kwamen erachter dat onze docenten echt hele aardige mensen zijn! De 11e gingen we naar de Asahi bierfabriek, het beste biermerk van Japan, waar verschillende soorten bier geproefd konden worden. Ook kregen we een rondleiding door de fabriek. Daarnaast hebben we ook nog het Bousai Center bezocht, waar je van alles over rampen kon leren, brand, aardbevingen, een overstroming of hele hoge windkrachten. We mochten een vuurtje blussen, dat helaas nep was, maar toch een leuke ervaring omdat je eerst heel hard 火事だ! (vuur!) moest roepen en vervolgens zo snel mogelijk naar de brandblussers liep. We mochten aan een tafel zitten bij een aardbeving van 7, we kregen een harde windkracht op ons af waar je haar lekker van in de war ging zitten en moesten zo snel mogelijk ontsnappen uit een rokerige donkere ruimte waar zogenaamd vuur was. Leuke ervaringen, docenten: bedankt! De Izakaya met all-you-can-drink en een paar Japanse en wat minder Japanse gerechtjes erbij geserveerd was een mooie afsluiting, met 38 Nederlanders en 5 Japanners, waar onze docenten ook gezellig mee naartoe gingen.
We kwamen erachter dat onze docent Kakashi van z'n voornaam heet, dat hij bij de Japanse tv heeft gewerkt, bij NHK, en dat hij het heel jammer vond dat we weggingen. Hij gaf ons leuke dingetjes van de NHK en een mooie kaart met de berg Fuji, en tijdens de laatste les kreeg hij bijna tranen in z'n ogen. Hoewel we hem niet altijd konden volgen en hij ons vaak iets te snel verbeterde als we dingen beantwoorden of voorlazen tijdens te les, heb ik toch heel veel geleerd. Ook van Kai-sensei heb ik veel geleerd. Ze was denk ik de meest enthousiaste docente die ik heb meegemaakt. Ze was heel vrolijk en deed altijd goed haar best om ervoor te zorgen dat we haar konden volgen. M'n kanji-kennis en spreekvaardigheid zijn een stuk verbeterd en ik ga binnenkort met heel veel ervaringen rijker naar huis. Ze waren ook blij met m'n omiyage, de Wilhelmina pepermuntjes. Kai-sensei kreeg namelijk dinsdag eerst een dropje voorgeschoteld, die ze vervolgens een halfuur lang in haar mond heeft gehad maar uiteindelijk toch uitspuugde omdat ze het zo vies vond. (op deze foto heeft ze het dropje nog) Dus ik kon daarna gerust zeggen: dit zijn wel lekkere snoepjes hoor. ;)


Nog maar anderhalf week en dan ga ik weer op naar Nederland! De tijd gaat zo snel, het is hier zo gezellig en er zijn zoveel leuke dingen te doen. Maar ik mis Nederland wel hoor. De laatste dagen beginnen er al mensen weg te gaan, op doorreis of al bijna naar huis; langzaamaan wordt het leger. Tijd om de laatste dingen te bezoeken, de lekkerste gerechten nog een keer te eten en de laatste souvenirs in te slaan en niet te vergeten: lekker relaxen. Dit was denk ik m'n laatste blogpost in Japan. Ik hoop dat jullie het leuk vonden om m'n berichten te lezen, en ik vind het vooral ook leuk om later m'n belevenissen terug te lezen. Zoveel mooie herinneringen in zo'n korte tijd.

Nederland, tot gauw! :) Trouwens, gaat lekker met dat WK :)

woensdag 4 juni 2014

Mijn verblijf in Japan (6)

Hallo allemaal!

Ik heb het de laatste tijd zo druk met leuke dingen doen dat ik er bijna niet aan toe kom om een bericht te schrijven. Inmiddels alweer een tijdje terug paste ik voor het eerst een echte kimono aan en deed ik een theeceremonie. Daarna bezocht ik m'n eerste schrijn (een jinja). Met school gingen we naar een soort gemeentelijke instantie van Fukuoka,waar we allemaal praatjes in keigo aanhoorden in een mooie vergaderzaal. Tina hield een mooie speech namens de studenten uit Leiden. Twee dagen later was het tijd voor m'n allereerste honkbalwedstrijd ooit. Ik wist al dat honkbal (yakyuuu) de grootste sport is in Japan, maar had er nog niet bewust over nagedacht om ook eens naar een wedstrijd te gaan. Maar onze docenten waren heel aardig om ons gratis tickets te geven als we wilden, voor de wedstrijd Fukuoka Softbank Hawks tegen het team uit Hiroshima. Het was een hele gave ervaring. We hadden, zo beseften we achteraf, hele goeie plaatsen. De sfeer was heel fijn, mensen waren enthousiast de spelers aan het aanmoedigen en het was vooral fijn dat je precies kon zien wat er gebeurde op het veld, ook te volgen op de grote schermen. Na de game bemachtigde ik nog even het shirt van de beste Japanse speler van de game en gingen we weer naar huis, een mooie ervaring rijker. Na een paar dagen school, wat potjes Mahjong en Magic the Gathering, was het weekend aangebroken, en dat weekend stond in het teken van Nagasaki! Met een groep reisden we af naar de stad waar 10 van onze studiegenootjes momenteel studeren. Het was een geslaagd weekend,waarin ik één van de mooiste nachtuizichten ter wereld zag, Dejima heb bekeken, voor het eerst naar een onsen (hotspring) ben geweest, afgesloten met nog wat shoppen en een stop bij een arcade hal waar je allerlei leuke spellen kon spelen. De zaterdag heb ik meer gelopen dan ik hier op een dag heb gelopen denk ik. Ik was toch wel blij toen ik weer lekker thuis was in Fukuoka, moe en voldaan.
Afgelopen zaterdag zaten we lekker in een parkje in de schaduw, die dag was het 31 graden en de zon brandde flink. Zondag bezocht ik een kerk in Tenjin, en die middag gingen we voor de tweede keer naar een honkbalwedstrijd. De docenten hadden weer tickets gegeven (zo aardig!), en deze keer tegen niemand minder dan Tokyo. Het spel was heel spannend en duurde deze keer wel 5 uur! uiteindelijk eindigde het in een gelijkspel, dus geen vuurwerk deze keer, maar het was weer genieten! 's Avonds gingen we nog eventjes batten, om zelf ook nog even te kunnen slaan en toen hielden we het weer voor gezien.
Het is alweer juni. We moesten voor 1 juni aangeven in welk cluster we willen volgend jaar, dus het was tijd om knopen door te hakken. Ik heb me ingeschreven voor het Linguistics cluster, hopen dat het lukt, want de plaatsen zijn vrij beperkt. Ik heb ook maar gelijk besloten welke minor ik wil gaan doen, en Taalwetenschap leek me met afstand het leukste (na heel vaak overwegen). Dus, hopen dat alles doorgaat en gecombineerd kan worden! :)

woensdag 14 mei 2014

Mijn verblijf in Japan (5)

Tijd voor een nieuw berichtje. Buiten is het een beetje regenachtig, maar ik zit nu even lekker binnen op m'n kamer te genieten van mijn laatste vrije dagje hier. Omdat we vorige week deelnamen in de optocht van het Dontaku festival werden we beloond met een dagje geen school. Geen probleem :)
Ik realiseerde me dat de tijd eigenlijk heel snel gaat hier, ook doordat de docenten ons erop wezen dat 16 juni al de laatste lesdag is hier. Nog maar een maandje school dus. Af en toe komen er best grappige onderwerpen langs tijdens de lessen. Zo hoorden we maandag dat er in Japan wegen zijn die met dergelijke inkepingen gemaakt zijn zodat ze een melodie spelen als je er met de auto overheen rijdt, en de perfecte melodie bij 60 km/uur. De reden die volgens mij werd gegeven voor zulke wegen was dat mensen zich dan aan de snelheid houden en niet te hard rijden. Wij dachten daar iets anders over, want aan de melodie uit het getoonde Youtube-filmpje te horen waren het eerder van die melodieën die je best wel kunnen irriteren en ga je er juist heel hard van rijden. Maar goed, af en toe (best vaak) worden we er als Nederlanders weer even aan herinnerd dat we toch echt in Japan zijn en dat zulke dingen hier gewoon kunnen; Japan blijft me verbazen. Niet alle informatie die we hier krijgen voorgeschoteld is even geloofwaardig en correct. Zo behandelen we elke week een andere tekst uit ons tekstboek die we elke dag moeten shadowen (ja, dat komt neer op na praten, wat wel nuttig is, maar soms een beetje geestdodend) en de tekst van deze week gaat over classificeren. Over wat voor persoonlijkheden er zijn en hoe je mensen beoordeelt. Ze hebben in Japan iets met bloedgroepen, in Japan weet namelijk iedereen wat zijn bloedgroep is. De docenten waren een beetje verbaasd dat maar ongeveer 1/4e van onze klas wist wat zijn/haar bloedgroep was, ik hoor zelf ook bij de onwetenden. In de tekst wordt aan elke bloedgroep een set stereotyperende karaktereigenschappen toegeschreven en Japanners vinden dat nog vrij betrouwbaar ook. Volgens het boek kennen ze hier echter de types A, B, O en AB in plaats van A, B, 0, AB, en dat shadowen we dus ook vrolijk, hoewel onze bioloog er niet zo goed tegen kan :p. Verder verkopen ze hier geen onzin hoor, maar meestal stuit je gewoon op dingen die in Japan de normaalste zaak van de wereld zijn. Bij een opdrachtje eerder moesten we invullen wat je niet moet doen als je ziek bent, waarbij de enige optie die nog over was "shampoo gebruiken", waarna wij dachten: hè? Maar men redeneert dan dat in het geval je ziek bent, het niet slim is om heet te douchen met shampoo omdat je daardoor eerder flauwvalt doordat je hoofd dan veel warmte krijgt, of iets dergelijks.
Afgezien van het bloedgroepenverhaal waar ik dus niet zo goed van op de hoogte ben, vind ik dit hoofdstuk over persoonlijkheden best interessant. We moesten ook een testje doen waar uitkwam wat voor beroep bij je zou passen, waardoor ik me weer bedacht dat volgend jaar alweer het laatste jaar van m'n bachelor wordt, met een scriptie die op me wacht om geschreven te worden en een minor die wacht om gekozen te worden, en niet te vergeten het cluster dat de richting bepaalt die ik op ga. Ik heb eigenlijk nog steeds niet echt een idee wat voor beroep ik later zou willen doen. Misschien moet ik me binnenkort maar even gaan oriënteren. Ideeën zijn welkom, ik ben wel benieuwd wat voor beroep mensen bij me vinden passen. Ondertussen zit ik hier nog een poosje, en dingen komen zoals ze komen. Het leven hier bevalt prima, ik leer in zo'n korte tijd meer kanji en woorden dan voorheen, en het fijne is dat je hier ook in een Japanse omgeving zit. Als je alleen op straat loopt hebben mensen eerder de neiging om je aan te spreken en zijn ze nieuwsgierig waar je vandaan komt en wat je hier doet. Ik voel me hier wel thuis, eigenlijk gelijk vanaf het begin al, maar ik denk niet dat ik hier m'n hele leven zou willen wonen. Nederland heeft toch ook wel wat, en zo bedenken we af en toe dingen die we weer willen doen of eten als we weer in Nederland terugkomen. Maar goed, genoeg gemijmer voor vandaag, tijd voor een kopje groene thee.. Trouwens, foto's en video's plaats ik niet hier maar op Facebook, want dat is handiger.
Groetjes!

woensdag 7 mei 2014

Mijn verblijf in Japan (4)

De Golden Week is weer voorbij, helaas, en we moeten straks weer naar school. De Golden Week viel wat ongelukkig dit jaar, namelijk op zaterdag/zondag/maandag/dinsdag. Dit was voor heel Japan een feestweek. In onze omgeving, in Fukuoka, was er ook nog het Dontaku festival, dat was op zaterdag en zondag. 
Zaterdag kon je al goed merken dat het snipperdag-gehalte veel hoger lag dan normaal, onder andere omdat de metro een stuk voller zat. Ik ging die dag shoppen in Tenjin, wederom slenterend van het ene naar het andere winkelcentrum van etage 1 tot 7 en verder. Het was gezellig, ook al ben ik qua kleding niet echt geslaagd. Daarnaast konden we die dag ook al even sfeer proeven bij het Dontaku festival. Toen we aankwamen op Tenjin station zagen we aan de overkant van de straat wat podia, en we kwamen erachter dat op de dichtstbijzijnde binnen een paar minuten een optreden was van de plaatselijke Yosakoi groep. Dat was een goeie timing! Het was een heel energiek optreden, leuk om mee te maken! Na nog een beetje langs kraampjes lopen hielden we het zaterdag voor gezien in Tenjin, maar er was meer. Met onze school moesten we namelijk ook meedoen met het Dontaku festival, in de optocht. Omdat de docent ons op een gegeven moment elke dag vroeg of we mee wilden doen vanwege de massale opgave van onze klassen, besloten ze uiteindelijk maar dat we allemaal mee gingen doen, ondanks ons laaiend enthousiasme. Dus daar stonden we zondag, vanaf kwart over 4 aan het wachten in het reisenkouen (een of ander park), wachtend tot we mochten lopen. Op weg naar het park liepen we al langs de route met heel veel etenskraampjes, optochten van swirling teams, brassbands, dansgroepen; van alles en nog wat. Het was genieten, en er stonden heel veel Japanners langs de kant van de straat die ook stonden of zaten te kijken. Over een halfuurtje zouden wij daar lopen, dachten we. Maar we hadden het mis. We moesten wachten in het park tot iedereen pom poms had, z'n masker op had, op de goeie plek in de gaijin-massa stond met voorop een mascotte in de vorm van een roze Duracell-achtig konijn, gevolgd door een paar van onze klasgenoten die een prachtige kimono aanhadden, met in de achterhoede heel veel Nepalezen en misschien wat Vietnamezen en nog wat anderen, een nog een uur en een kwartier voor de moeite. Toen we dus rond half 6 gingen lopen zag de lucht er heel dreigend uit, maar gelukkig heb ik geen druppel gevoeld. Het optreden zelf was wel een beetje in het water gevallen, want de stereo speakers deden het niet, wat er op neer kwam dat we geen muziek hadden. We hadden van tevoren een paar keer een dansje ingestudeerd op een liedje dat we gedurende de optocht zouden moeten uitvoeren, maar het werd vooral een beetje zwaaien met pom poms, lachen naar Japanners: just smile and wave. Het was wel een leuke ervaring, maar toen we klaar waren was iedereen uitgeput van al het gelach en waren we blij dat we 's avonds weer thuis op de bank konden zitten. Foto's en video's van de afgelopen dagen volgen, I'll keep you posted!

vrijdag 25 april 2014

Mijn verblijf in Japan (3)

Vandaag wordt de 23e dag hier in Japan, time's fun when you're havin' flies.. De looproutes worden steeds bekender en veel dingen die je eerst opvielen lijken nu normaal, zoals de winkels hier of al de kanji tekens op straat. Langzaamaan worden de temperaturen hoger, zo zitten we vandaag al rond een heerlijke 24/25 graden, en de eerste tekenen van een bruin tintje beginnen al een beetje zichtbaar te worden op mijn armen. Toch zijn er nog steeds dingen waar je je over blijft verbazen. Toen ik hier kwam vond ik al dat het hier best wel schoon op straat is, en toen realiseerde ik me dat er eigenlijk bijna geen afvalbakken staan op straat. Het is ook niet gepast om op straat te eten. Drinken op straat mag eigenlijk ook al niet, maar wel als je het koopt bij een jidouhanbaiki (vending machine), al hoor je het dan direct op te drinken en weg te gooien in één van de zeldzame afvalbakken die vaak in de automaat zitten. In school gelden ook sommige opeens strenge regels. Je mag niet eten tijdens de les - fair enough - maar je mag zelfs geen flesje water op tafel mits je heel erg hoofdpijn hebt of zo. Per collegedag hebben we slechts 10 minuutjes pauze, wat dus niet zo heel veel voorstelt. Je kan sinds kort in het gebouwtje naast ons lesgebouw eten kopen in het pasgebouwde lunchcafeetje waar ze curry rice en nog enkele gerechten kan kopen - ja dat ruikt heerlijk als ze tijdens de lessen aan het koken zijn - maar dat kun je niet in 10 minuutjes eten, en ik ben er nog niet aan toe gekomen om er eerder heen te gaan om daar te lunchen. Elke dag moet iemand anders van de klas de aisatsu doen, dat is de begroeting namens de klas met de docent waar de klas mee instemt. Diegene zegt: kiritsu (spreek uit als "kieriets", dan staat de klas op), gevolgd door konnichiwa, yoroshiku onegaishimasu (betekent in deze context iets als: hallo, ik reken op u (zoek maar eens op wat het allemaal kan betekenen)), en dan zegt de klas dat na met een kleine buiging en na een chakuseki mag iedereen weer gaan zitten. En aan het eind van het eerste en tweede lesuur bedankt je de docent met arigatou gozaimashita. Woensdag was het hoogtepunt van de les dat één van de docenten, die in principe echt geen Engels kan, toch een poging deed aan de hand van een Engelse voorbeeldzin om een grammaticaconstructie uit te leggen, geweldig! :P Volgens mij ging de zin iets in de richting van: The person who I have met at the library (uitgesproken ongeveer als: za paasan wfoe ai heevu met etu za laiburaari) Hihi, dat was zo leuk! Dat mag 'ie vaker doen. Verder hebben we tienduizend verschillende boekjes waar zoveel bomen voor zijn omgehakt dat zelfs de leraren waarvan je op de middelbare dacht dat ze nogal veel kopietjes uitdeelden versteld zouden staan. In de eerste week kregen we elke dag nieuwe boekjes erbij, inmiddels is dit onze collectie. Als ik dat mapje niet had gehad, had ik er ook nog een hele stapel los slingerende papieren bij gehad ;P

Ook heeft elke dag iemand een 3 minuten speech, een presentatie over waar je het maar over wil hebben. Dat is altijd even een leuke onderbreking van de les. Mijne was vorige week met als onderwerp "brood" en ik heb de docent er even van verzekerd dat we in Nederland toch echt het lekkerste brood van de hele wereld hebben ;) Wist je trouwens dat we in Nederland het meeste brood consumeren binnen heel Europa, gemiddeld zo'n 60kg per persoon per jaar?
Verkeersregels zijn ook een beetje gek hier. Naast het feit dat auto's in principe links rijden en mensen rechts lopen, zijn er hele stricte regels over hoe je hier (niet) moet fietsen. Niet met oortjes, niet met iemand achterop en eigenlijk mag je ook al bijna niet met degene naast je praten als je fietst. Gelukkig heb ik geen fiets hier, ik wandel heerlijk elke dag 15/20 minuutjes naar school. Die gepaste stilte in het verkeer geldt ook voor de metro, waar je wel zachtjes mag converseren, maar eigenlijk niet zodat de hele coupé kan meegenieten.
Oké, nog een laatste dingetje. Wellicht weet je dat Japanners vaak hun schoenen uittrekken als ze ruimtes betreden, zeer waarschijnlijk ten behoeve van de hygiëne. Zo zit er in ons kamer een opstapje en als extra hint liggen er pantoffeltjes die je in je kamer aan kunt trekken. Ook in de wasruimte moet je je schoenen uitdoen voor je de 2m2 aan wasruimte mag betreden. Dat doen we dan maar hè.. Alleen vorige week waren we in een all-you-can-eat restaurant, waar je dus binnen geen schoenen aan had maar na een afstapje pantoffels aandeed voor je naar de ruimtes van de wc's ging. Er was echter een Japanse vrouw die op een gegeven moment vanuit de wc ruimtes het restaurant weer inliep met de pantoffels nog aan en nadat één van ons reageerde met "Pardon mevrouw, u heeft uw schoenen nog aan" reageerde ze met "Nee, het is oké, want ik heb ze van voren..." Huh? Nou ja, ze zal wel geweten hebben wat ze aan het doen was. Om een lang verhaal kort te maken, ze hebben hier veel gekke regeltjes in Japan en je went eraan, maar af en toe kom je leuke tegenstrijdige uitzonderingen op de regel tegen die je als buitenlander weer even doen gniffelen.
O ja, de meron pan, het broodje waar ik het eerder over had was op zich lekker, maar vooral heel suikerig, dus niet zo bijzonder dat ik 'm heel vaak wil eten. Wel heb ik inmiddels hele lekkere gele appels gevonden bij het groentewinkeltje tegenover de supermarkt. Hmmm :)

dinsdag 15 april 2014

Mijn verblijf in Japan (2)

Het is moeilijk om een dagboek bij te houden en om regelmatig iets van me te laten horen, want het is zo gezellig hier dat ik bijna geen tijd neem om saai op m'n kamer te zitten. Ik heb tegenwoordig elke schooldag college van 13u tot 16:20u, en daarna gaan we meestal met een groep naar de winkel voor ingredïenten voor onze creatieve gerechten. We eten meestal met een groep van 8 mensen, en we moeten altijd heel wat eten inslaan. Daarbij is het probleem dat ze soms dingen niet hebben in de supermarkt, of dat het heel duur is. Gister gingen we lekker Westers voor pasta, maar in plaats van spaghetti (dat heel duur was en we niet konden vinden) maakten we het met noodles :P. Tot nu toe waren de zelgemaakte broodjes hamburgers en de broccoli met kaassaus nog het lekkerst. Als je met zoveel mensen de kosten deelt, is eten eigenlijk best goedkoop hier. 
Elke middag lopen we in ongeveer 20 minuutjes naar school en komen we de mensen van de ochtendgroep tegen die dan al vrij zijn.. Vandaag belooft weer een zonnige dag te worden, zo'n 22 graden :). Het is al best vaak mooi en zonnig weer geweest, en je moet oppassen dat je niet verbrandt. Ik smeer me elke dag in, maar ik was een van de eerste dagen al verbrand terwijl het toen niet eens zo zonnig was, het gaat hard hier met de zon. Misschien ben ik dan aan het eind van de drie maanden lekker bruin!
In het weekend zijn we nu al een paar keer naar Tenjin geweest, de stad met de mega winkelcentra en de prachtige natuur in de buurt, zoals je kunt zien aan de foto's van het Ohori park. 
De dag vliegen voorbij. Af en toe breng ik even een bezoekje aan één van de 100-yen shops voor wat benodigdheden zoals vulpotloden die hier snel leeg gaan door het schrijven van al die tekentjes, of om gewoon even rond te kijken wat voor leuke en goedkope spulletjes ze allemaal hebben. Wat opvalt is dat ze hier in de winkel veel vrolijker muziek draaien  dan in Nederland. De Gourmet City (de supermarkt) en de 100-yen store die erboven zit hebben niet zo'n breed repertoire aan muziek, maar de liedjes zijn wel leuk en catchy. Zo hoorden we laatst in een winkel ook ineens een liedje van Frozen op de radio :) Dat kan hier gewoon. 
Zoals ik al eerder zei hebben ze hier nog best veel brood in de winkels. Inmiddels ben ik een beetje van het witbrood afgestapt, ik vond volkorenbrood dat ook nog eens dunner is, en ik kijk dagelijks in de broodschappen wat voor lekker uitziend broodje ik vandaag eens uit zal proberen, of toch iets met rijst wat af en toe ook heel lekker is. Vandaag de felbegeerde Melon Pan, die al meerdere dagen door bepaalde mensen uit het schap was gevist, maar gister kreeg ik de laatste te pakken. Het schijnt heel lekker te zijn, ik zal er de volgende keer mijn oordeel over geven ;)


Nog een laatste ding dat me al vanaf het begin opvalt hier. Veel Japanners dragen hier mondkapjes en dat ziet er best raar uit. Ze dragen kapjes als ze ziek zijn, bijv. verkouden of als ze merken dat ze verkouden worden. Het is om anderen niet aan te steken, dus voornamelijk om rekening te houden met anderen, en zij vinden het natuurlijk weer raar dat we dat in Nederland niet hebben. Maar ik zie de mensen met kapjes eigenlijk nooit kuchen of hun neus ophalen of iets dergelijks.. Het went wel hoor, die kapjes, en af en toe zie je zelfs wat zieke studenten uit Leiden zo lopen, maar het blijft een grappig gezicht. Tot zover deel 2, tot de volgende keer!

Groetjes uit Japan!

zaterdag 5 april 2014

Mijn verblijf in Fukuoka, Japan (deel 1)

Inmiddels zit ik al een paar dagen in Japan, waar ik de komende drie maanden zal studeren aan een taalschool. Voordat ik vertrok, heb ik wat omiyage gemaakt, soort van souvenirs die typisch Nederlands zijn om als bedankje te geven aan docenten of vrienden. In de verpakking zitten Wilhelmina pepermuntjes. De kleuren lijken wel vrij Nederlands denk ik, en achterop zit nog een handmade stempel. Ik ben benieuwd hoe ze het zullen vinden.



Foto's die ik in Japan maak ga ik niet allemaal hier op mijn blog posten, maar ik ga binnenkort een fotoalbum aanmaken op Facebook daarvoor. 
Ik ben veilig aangekomen hier, rond 20u lokale tijd, hartelijk ontvangen door een paar van onze docenten. Mijn eerste vliegreis beviel goed. Helaas heb ik niet kunnen slapen en de luchtdruk plaagde mijn oren, maar het eten was lekker en alles kon niet op tegen het prachtige uitzicht dat ik af en toe kon bewonderen vanaf mijn mooie raamplek. Geen vertraging gehad, en ook niet eens een jetlag, hoewel je wel soort van een dag overslaat omdat je alleen maar een beetje aan het zitten, wachten, en rondslenteren bent. Mijn wekker ging een eigen leven leiden, had waarschijnlijk wel last van een jetlag, want de tijd op mijn wekker liep sneller dan de normale tijd, wat leidde tot een verslaping van anderhalf uur in mijn voordeel (oftewel om half 7 opgestaan i.p.v. 8 uur) en veel gehaast voor niks. Dus die is gauw weer losgekoppeld van de wereldstekker om verdere verwarring te voorkomen. Toen we aankwamen was het aangenaam, zo'n 18 graden, maar de afgelopen dagen is het een beetje regenachtig en best wel koud, rond de 12 graden. Maandag zou het weer mooier weer worden, rond de 20 graden. Nu nog best koud dus, maar er liggen nog een paar stralende maanden in het vooruitzicht, dus die paar daagjes overleven we ook wel. 
De eerste inkopen zijn gedaan. Van klein naar groot is een aantal begrippen belangrijk als het gaat om eten en drinken. De kleinste is de vending machine (jidouhanbaiki), een automaat waarbij je voornamelijk drinken kunt kopen, te vinden op bijna elke straathoek, altijd handig. Daarna heb je de convenience store (konbini), mini-supermarktjes die 24/7 open zijn. De supermarkten (suupaa) zijn geloof ik ook nog eens tot 00u open. Wat een gemak, dat ga ik echt missen in Nederland. Daarnaast is de 100-yen store (hyakuensutoa) ook superhandig, want ze hebben veel handige dingen, net een soort Action, maar bijna alles kost maar 100 yen (omgerekend zo'n 80 cent). 
Brood blijken ze hier toch wel te hebben, en het is lekker, al is het wel witbrood en heel dik. Af en toe probeer ik eens wat nieuwe dingen om af te strepen op mijn bucket list. Het eerste wat ik geprobeerd heb, toen ik gister kersenbloesems (sakura) ging kijken, was takoyaki. Dat kende ik van naam al, en ik moest het toch eens hebben gegeten, vond ik. Het is een bal met een soort pannenkoekmix-omhulsel met saus erover en octopus binnenin. Jups, octopus. Het was op zich wel lekker, maar na twee stuks hoefde ik echt niet meer en ik denk ook niet dat ik het voor een tweede keer ga bestellen. Het tweede was dango, dat zijn soort bolletjes snoep op een stokje. Het is zacht en plakkerig qua structuur, smaakt gewoon zoetig, maar suikerachtige snoepjes zijn niet echt mijn ding, dus dat was denk ik ook alleen voor een keertje. Na de mooie kersenbloesems en nog wat shoppen in Tenjin, Fukuoka city, gingen we eten bij yoshinoya, alweer een begrip. Dat is soort van het fastfoodrestaurant van Japan. Fastfood, maar dan vooral eten dat snel klaar is, en niet per se ongezond. In tegenstelling tot... (Ja, stiekem heb ik hier ook al bij de McDonald's gegeten) Deze keer curry rijst (karee raisu) geprobeerd. Was goedkoop en heerlijk, dus hier wil ik zeker vaker eten! Binnenkort maar eens kijken of die hier ook in de buurt zit, want voor Tenjin moet je eerst een kwartier met de metro. Nederlands eten ga ik voorlopig in ieder geval niet eten, er is hier zoveel lekkers!
Tot nu toe heb ik elke dag heel veel nieuwe indrukken. Ik heb de eerste kennismakingen gehad met onze taalschool, sommige docenten hielden een praatje en daarbij zijn alle clichés over Nederland weer voorbij gekomen, en inmiddels weet ik dat ik vanaf maandag elke schooldag college heb van ongeveer kwart over 1 tot half 5 's middags. 
Na een paar drukke dagen met veel rondlopen, winkeltjes en mega winkelcentra bekijken, dingetjes kopen waaronder leuke Magic kaarten, spelletje spelen met studiegenoten enzo, heb ik vandaag even rustig aan gedaan en ben ik begonnen met het schrijven van een dagboek. Op mijn kamer heb ik geen wifi, alleen internetkabel voor m'n laptop, en ik zag in Tenjin dat mijn mobiel volstroomde met app'jes en wat sms'jes. Stuur bij voorkeur dingen via mail of facebook, want bovenstaande kan ik hier niet lezen. 

Alles gaat goed hier, foto's volgen binnenkort. Groetjes uit Japan!

zaterdag 22 maart 2014

Seasons Greetings

Eindelijk weer een kaartje! Dit kaartje was al een tijdje in de maak, maar ik had steeds niet genoeg tijd om 'm af te maken. Weer eens wat anders, oranje gebruik ik niet zo heel vaak. Mijn moeder had dit leuke veertje nog liggen, die maakt het kaartje lekker luchtig.


Leuk dat je kwam kijken!

maandag 17 februari 2014

Heel erg bedankt!

Dit kaartje heeft wel enige uitleg nodig. Ik heb dit in opdracht gemaakt. Een paar mensen van mijn studentenvereniging wilden graag mensen van een andere vereniging bedanken voor een gezamenlijk weekend. 'Kast' slaat op het studentenhuis waar het merendeel bij de betreffende vereniging lid is. Ik heb de verschillende dingen verwerkt die ze graag op de kaart wilden: onze das (links) en rechts die van de andere vereniging, Cool kast (van het Coolbest logo), sinaasappels, bier, een stoplicht (met alleen rood en groen) en een douche. Wat betreft dat laatste: de dassen fungeren als twee douche-gordijntjes, dus je zou je voor kunnen stellen dat je door de gordijntjes soort van naar buiten kijkt. 

Een ingewikkelde opdracht deze keer, maar dit heb ik er dus van gemaakt. Ik zal vanavond eens horen of hij in de smaak valt bij de opdrachtgevers :) 


Bedankt voor het kijken weer, tot de volgende keer!

zaterdag 25 januari 2014

Hartelijk gefeliciteerd

Ik heb nog een kaartje gemaakt voor de voorraad. Deze kan zowel voor een jongen als voor een meisje, dus ideaal. Ik heb gouden accentjes gebruikt voor de kaart; de gelakte pearl, de hoek-ornamentjes, het gouden lintje en de tekst. 



Fijn weekend nog, tot de volgende keer!

woensdag 15 januari 2014

Congratulations!

Dit keer alweer een kaart voor een jongen. Ik heb de kaart niet te ingewikkeld gemaakt, maar een beetje strak zodat het grote cadeau er mooi uitspringt. Als klein detail heb ik de bruine lijn onderstreept met een subtiel glinsterende gel pen. 



Graag tot de volgende keer!

maandag 6 januari 2014

100% Congratulations

Welkom Annemarie, wat leuk dat je volger bent geworden!
Dit kaartje maakte ik voor een jongen van m'n studentenvereniging die laatst jarig was. Hij houdt van computers, en dat heb ik in de kaart verwerkt door het Windows logo te gebruiken voor de matjes. 



Leuk dat je weer kwam kijken!